توصیه هایی برای اعضاء گروههای اجتماعی مجازی

این مطلب در سایت خبری فن آوری نوین منتشر شده است.

مدتی قبل برای اعضای گروههای اجتماعی مجازی توصیه هایی نوشتم که حاصل تحقیقاتم در این حوزه بود و از طریق تلگرام برای چند نفر از دوستانم ارسال کردم. این توصیه ها در حد گسترده ای مورد استقبال کاربران قرار گرفت و بازنشر شد. در اینجا متن کامل آن نوشته کوتاه آمده است:

1- اگر در دنیای واقعی با کسی روابط رسمی دارید در تلگرام هم با او رسمی باشید. اگر در دنیای واقعی او را "خانم" یا "آقای" خطاب می کنید ، نمی شود بدون هیچ زمینه یا اتفاق خاصی، در تلگرام او را عزیزم، جون، فدات و غیره خطاب کنید.

 

2- فرض را بر آن بگذارید که افراد به طور عادی همیشه آنلاین هستند. آدم ها معمولا سیم تلفن را از برق نمی کشند. پس توجه داشته باشید که چه ساعتی از شبانه روز دارید برای کسی پیام می فرستید.

 

3- گاهی اوقات نوشتن بهتر از بکار بردن نشانه ها (استیکرها) است. مثلا این پیام که "الان من خیلی خوشحالم" در مقایسه با نشانه " 😊 " ، اثرگذارتر است. اینطور نیست؟

 

4- گاهی اوقات در گروهها، دو نفر در مورد موضوعی صحبت می کنند که صرفاً موضوعی بین خود آنهاست. دلیلی ندارد که سایر اعضای گروه هم شاهد این این گفتگو باشند.

 

5- همین که از خبر یا مطلبی خوشتان آمد فوراً آنرا برای دیگران ارسال نکنید. قبل از ارسال از خودتان سوال کنید آیا این خبر حقیقت دارد؟ بدانید هر پیام مانند یک قطره باران است و با ارسال هر کاربر، در نهایت می تواند سیل شود.

 

6- مبنای ما آن نباشد که روابط واقعی مان با افراد را به روابط مجازی و تلگرامی سوق و کاهش دهیم. این کار در بلند مدت روابط اجتماعی را نابود می کند. مبنای مان این باشد که روابط مجازی را به روابط واقعی تبدیل کنیم.

 

7- باور کنید اعتیاد به شبکه های اجتماعی مشکلی واقعی است. اگر تاکنون عضو خانواده تان به شما درباره اعتیادتان چیزی نگفته ؛ یا خودش هم مثل شما معتاد شده یا با خودش می گوید صبر کنم شاید التهاب و گرمای کار با گوشی هوشمند از سرش بپرد.

 

8- در ایران ، شبکه های اجتماعی موبایلی عمدتاً برای به اشتراک گذاشتن پیام های عمومی و غیرشخصی نظیر جملات حکیمانه ، اخطارها ، پیشنهادها ، جوک ها ، طنزهای سیاسی و اموری درباره سبک زندگی بکار می روند. پس پیام شخصی مهمی برای شما نرسیده است. لزومی ندارد که هر چند دقیقه به صفحه نمایش گوشی نگاه کنید.

 

9- لطفا گوشی تان را با خودتان به رختخواب و حمام نبرید. بگذارید حمام و رختخواب تنها جاهایی باشند که هنوز به اشغال گوشی هایمان در نیامده اند.

 

10- در ارتباطات، صدا در مقایسه با کلمه به واقعیت نزدیک تر است. برای احوالپرسی با دیگران، حتی الامکان صدایتان را ضبط کنید و برای دیگران بفرستید. این کار از ارسال پیام نوشتاری بهتر است. البته اگر به او زنگ بزنید خیلی بهتر است.

 

11- درست است که مغز ما گنجایش بسیاری دارد. ولی گاهی اوقات بد نیست از خودمان سوال کنیم "این حجم از اطلاعات و اخبار دریافتی به چه کار من خواهد آمد؟" شما در روز چند کیلومتر انگشت اشاره یا شصتتان را روی صفحه نمایش گوشیتان سُر میدهید؟ آیا واقعا شما در روز به چند کیلومتر اطلاعات نیاز دارید؟! گاهی از خودتان سوال کنید: مگر من فعال یا مفسر سیاسی هستم که اینقدر پیام های سیاسی می خوانم؟ مگر من شاعر؛ متخصص دکوراسیون ؛ فوتبالیست طراح مد و ... هستم که اینقدر در این خصوص مطلب می خوانم؟ پس گاهی اوقات لازم است که انگشتتان را خیلی تند روی صفحه گوشی سُر بدهید. خیلی تند، بدون اینکه مطالب را بخوانید (از آن رد شوید!).

 

12- برایتان خودِ پیام مهم است یا فرستنده پیام؟ دوست من پیام را نخوانده ؛ علامت لایک ارسال نکنید. وقتی پیام را می خوانید و با آن مخالف هستید مخالفت خود را ابراز کنید.

 

13- زمانی کسی را به گروهی Add (اضافه) کنید که قبلا نظر مثبت او را درباره پیوستن به آن گروه دریافت کرده باشید.

 

14- وقتی یک عضوی گروه را ترک می کند از دست او ناراحت نشوید. هر کس صاحب اختیار خودش است.

 

15- همه آدم ها به حضور فعال در شبکه های مجازی علاقه ندارند. بعضی ها فقط دوست دارند پیام ها را بخوانند. از دست آنها ناراحت نشوید.

 

16- اگر دو یا سه نفر از اعضای گروه با شما دوست صمیمی هستند یا جزو فامیل هستند تصور نکنید که گذاشتن عکس های یادگاری مربوط به ده یا بیست سال پیش حتما آنها را ذوق زده و خوشحال می کند. ممکن است این کار باعث کدورت شود. بعد از جلب رضایت، عکس ها را در گروه به اشتراک بگذارید.

 

17- شبکه های اجتماعی موبایلی خیلی جذاب هستند. ولی باور کنید هنوز رسانه ای جای کتاب را نمی گیرد. این روزها ذهن ما پر شده از جمله های فیلسوفانه و عمیقی که ما درباره شان هیچ اطلاعات جانبی نداریم. درباره همه چیز می توانیم تک جمله های قشنگی بگوییم. البته اگر خوب حفظ کرده باشیم! چون کتاب کم می خوانیم.

 

18- دنبال آن نباشید که موضوعات پیچیده هستی یا فلسفه یا اجتماع را در فضای شبکه های اجتماعی موبایلی به بحث بگذارید. تا شما استدلالتان را تایپ کنید طرف گفت و گوی تان حوصله اش سر رفته و درباره موضوع دیگری با فردی دیگری وارد گفتگو شده است.

19-اگر به مدد شبکه های اجتماعی مجازی دوست دوره نوجوانی­مان را پیدا می­کنیم به صمیمت و راحتی همان دوران قدیم برایش پیام نفرستیم. ابتدا ارتباط را کمی رسمی آغاز کنیم تا حال و هوای امروزی او دستمان بیاید. مثلا فورا ننویسیم: سلام خره! چطوری؟ بالاخره تو رو تو این طویله پیدات کردم!

20-اگر احیانا همسرمان با نحوه عملکرد گوشی­های هوشمند و گروههای مجازی آشنا نیست ابتدا برای آنکه بعدها سوء برداشتی پیش نیاید برای او توضیح دهیم که گروه مجازی چیست. بگوییم که قصه عکس های پروفایل های موجود در صفحه از چه قرار است.

21-دوستان عزیز. تلگرام یک رسانه اجتماعی است. پس باید معیارهای کار با رسانه را در آن رعایت کرد. اگر مضمون جوک­هایمان 18+ است لطفا قبل از ارسال به سن برخی از اعضای گروهی که در آن عضو هستیم توجه داشته باشیم.

22-تلگرام را در خدمت گسترش روابط اجتماعی قرار دهیم و نه کاهش آن.  پیام­های جالب و طنزهای دریافتی را با صدای بلند برای اعضای خانواده بخوانیم. البته نه آنکه هر کس سرش دائم پایین باشد و بدون نگاه به دیگران از روی صفحه نمایش تلفن بخواند. به اعضای خانواده­مان نگاه کنیم. اصلا اول مطلب را به حافظه­مان بسپاریم و بعد آنرا برای دیگران تعریف کنیم.

23-وقتی با دیگران حرف می­زنیم نگاهمان به صفحه نمایش گوشی­مان نباشد. از نظر ارتباطات اجتماعی این شکل از ارتباط به نوعی توهین­آمیز است. اجازه ندهیم این موضوع بین­مان عادی شود.

24-بعضی ها تقریبا هر روز عکس پروفایل شان را عوض می کنند. هر روز. این امر باعث می شود تا دیگران فکر کنند ما برای خودمان غش می رویم! نگه داشتن تعادل توصیه می شود.

25- وضعیت مطلوب آن است که هر کس عکس خودش را در پروفایلش قرار دهد نه عکس قله دماوند، برات پیت یا آنجلینا جولی را. ولی خب بعضی­ها نگران سوء استفاده افراد منحرف اند و عکس تزئینی در پروفایل شان قرار می دهند.

26-طی ماه های گذشته جوک هایی منتشر شده اند که بیشتر با " پسره"، "دختره"، " طرف"، " یکی" و غیره آغاز می شوند. ارسال این نوع جوک ها بهتر از جوک هایی است که با نام قومیتی خاص آغاز می شود. هر چند اگر ببینیم که به طور تصادفی نود درصد جوک ها با " دختره" آغاز شده اند باز باید نگران بود. این یعنی زنها بیشتر دارند مورد تمسخر قرار می گیرند.

27-تحقیقات من نشان می دهد که صد درصد مطالبی که اعضای گروههای مجازی درباره "ایران و ایرانی" رد و بدل می کنند کاملا منفی و حاکی از بدترین موجود کره زمین بودن ایرانیان است. پس از اعلام خبر توافق هسته ای چند پیام در فضای مجازی منتشر شد که در آنها "ایران و ایرانی" مثبت تعریف شده بود. پس آن باز روز از نو روزی از نو! البته این امر باید مد نظر سیاستمداران کشور قرار گیرد. گویی جامعه ما فقط سه روز خودش را باور کرد!

28- کشورهای پیشرفته نخست روی اصول و هنجارهای گفت و گو(واقعی) کار کردند و به افراد آموزش دادند و بعد با تحولات فن آوری، پله پله تا گفت و گوی نوشتاری در شبکه های اجتماعی پیش آمدند. مشکل جامعه ما آن است که قبل از آنکه هنجارها و اصول گفت و گو واقعی را خوب یاد بگیریم به عصر گفت و گوی نوشتاری در شبکه های اجتماعی پرتاب شده ایم. برای همین مشکلاتمان در گفت و گوی واقعی به این سبک از گفت و گو هم منتقل شده است. مشکلات ارتباطی(در عمل) کودکان ما در چند سال آینده جدی خواهد بود.

 

29-بهتر است دقت کنیم و برای نحوه نوشتن یک کلمه، در لحظه تصمیم نگیریم. منظورم آن است که با کلمات فارسی شوخی نکنیم. مثلا احسنت را شاید بتوان احسن نوشت ولی نوشتن "عحسن" اجحاف به زبان فارسی است. سعی نکنیم با دستکاری در نحوه نگارش کلمات، شیطنت یا شوخ طبعی خود را به طرف مقابل مان نشان دهیم. این کارها در چند سال آینده هیچ قاعده ای برای زبان فارسی نخواهد گذاشت. به هر حال این زبان امانت است.

30-بد نیست گاهی اوقات در گروههایی عضو شویم که اتفاقا سنخیتی با ما ندارند. هم اکنون بیشتر افراد در گروهایی عضوند که کاملا با اعضای آن هم سنخ و همزبان اند و به همین دلیل تنوع افکار و تضارب آراء کمتر دیده می شود. مثلا پزشکان، معلمان، دانشجویان و غیره گروههای خاص خود را تشکیل داده اند. این وضع سرعت پویایی اجتماعی را کندتر می کند. تنوع به نفع جامعه ماست.