رسانه های قدیم/ جدید و بازتاب آسیب های اجتماعی

نشست « رسانه و آسیب های اجتماعی» به همت خانه مطبوعات استان و همکاری دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری ایلام در 18 اسفند 95 با سخنرانی دکتر فردین علیخواه، جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه گیلان برگزار شد. در ادامه خلاصه سخنرانی ایشان آمده است:

گزارشی با جزئیات بیشتر درباره نشست دانشگاه تهران

روزنامه شرق در صفحه رسانه خود گزارش مبسوطی از نشست روز سه شنبه در دانشکده علوم اجتماعی تهیه کرده است. برای مطالعه روی عنوان کلیک کنید:

 

حساسیت زدائی با تکرار موج فجایع

اعتماد؛ کلید جامعه خود-ترمیمگر

دکتر فردین علیخواه. جامعه شناس: 

 به احتمال قوی هر کدام از ما در شبکه­های اجتماعی با عکس­هایی مواجه شده­ایم که موضوعِ آنها عذر­خواهی مدیران شرکت­های اتومبیل­سازی کشور کره جنوبی است. در این عکس­ها مدیران این شرکت­ها به نشانۀ عذرخواهی؛ در مقابل جمعیت تعظیم کرده­اند و بدینوسیله مراتب تأسف خود را از نقصِ پیش­آمده در یکی از محصولاتشان نشان می­دهند. در عکس دیگری که آن هم طیِ یکی دو سال گذشته جزو عکس­های پربازدید و پربازنشرِ شبکه­های اجتماعی تلقی می­شود « سیلویو برلوسکونی » یکی از نخست وزیران اسبق ایتالیا به تصویر کشیده شده است که -در قالب انجامِ خدمات اجتماعی که از طرف دادگاه ملزم به انجام آن است - در حال جارو کشیدن خیابان­های شهر ناپل دیده می­شود. در عکس دیگری؛ مجددا در همان کشور کره جنوبی عکسی از سیلی زدن یک پدر داغدار (به تعبیر آن عکس) بر صورت ناخدایی نشان داده می شود که کشتی­اش غرق شده است. 

سخنرانی درباره حادثه پلاسکو

خلاصه ای از سخنرانی دیروز درباره حادثه پلاسکو که در دانشگاه تهران برگزار شد:

هادی خانیکی

احمد جلیلی

فردین علیخواه

رسانه های مختلفی این سخنرانی را پوشش دادند که در ادامه دو لینک آمده است:

لینک اول

لینک دوم

خلاصه سخنرانی ام در استان اردبیل

شبکه های اجتماعیِ تصویری؛ به میدانی برای نمایش مصرف تظاهرآمیز تبدیل شده اند

 

نشست « مصرف گرائی، از تلویزیون تا شبکه های اجتماعی» به همت اداره کل فرهنگی و اجتماعی استانداری اردبیل و با سخنرانی دکتر فردین علیخواه عضو هیأت علمی دانشگاه گیلان در سالن شیخ صفی الدین اردبیلی استانداری برگزار شد.

شلخته نویسی به جای شکسته نویسی:آسیب شناسی زبان نوشتار در رسانه های اجتماعی

دکتر فردین علیخواه(جامعه شناس)

 بنیان­گذاران جامعه شناسی به بررسی پیامدهای صنعتی شدن بر حیات جوامع پرداختند و عقیده بر این است که شکل گیری و گسترش علم جامعه شناسی نیز مرهون پدیدۀ صنتعی شدن جوامع غربی و آثار اولیۀ آن بود. در واقع جامعه شناسان کلاسیک، نظاره­گر گذاری بودند که با چالش هایی همراه بود و ظهور این چالش ها؛ پرسش هایی اساسی درباره نظم اجتماعی جدید ایجاد می­کرد. ماکس وبر به ویژگی های جامعه صنتعی و تفاوت های آن با جامعه سنّتی پرداخت و در این زمینه «عقلانی شدن» عرصه های مختلف زندگی را مبنا و محور تحلیل های خود قرار داد. دورکیم در شرایط جدید به تهدید نظم اجتماعی توجه کرد و پدیده های مختلف و به ویژه نقش تقسیم کار را در جامعه جدید -که او آنرا جامعه ارگانیک می نامید- بررسی نمود. 

آسیب شناسی زبان نوشتاری در رسانه های اجتماعی

در شماره مهرماه ماهنامه مدیریت ارتباطات مقاله ای با عنوان:

"شلخته نویسی به جای شکسته نویسی؛ آسیب شناسی زبان نوشتار در رسانه های اجتماعی"

دارم. اگر به موضوع علاقه مند بودید می توانید از کیوسک ها یا سایت مگ ایران تهیه کنید.

برای رفتن به سایت ماهنامه اینجا کلیک کنید.

مقایسه؛ دزد شادی است

این مطلب دیروز از طریق کانال تلگرامم منتشر شد:

نوشته: آلیس جی. والتون

ترجمه : فردین علیخواه

طنزگونه بودن فیسبوک هم اکنون برای بسیاری آشکار شده است. شبکه ای " اجتماعی" که با تعداد خیره کننده¬ای از پیامدهای روانی ناخوشایند نظیر افسردگی، اعتماد بنفس پایین و در بین آنها وجود حسادتی تلخ ارتباط دارد. اکنون مطالعۀ جدیدی در مجلۀ روان شناسی اجتماعی و بالینی نشان می دهد که فیسبوک و علائم افسردگی نه تنها با هم ارتباط دارند بلکه در بین آنها یک عامل واسط؛ این پدیدۀ روان شناختی را توضیح می دهد و آن " مقایسۀ اجتماعی" است؛ یعنی بیشتر اوقات، ما لحظه های ملال آور خودمان را با بهترین لحظه های دوستانمان( همان عکس های مونتاژ شده از تعطیلات و کودک نازمان) مقایسه می کنیم.

سلبریتی شدن افراد معمولی، معمولی شدن سلبریتی ها

این مطلب به طور همزمان هم در کانال تلگرامم و هم در سایت خبر آنلاین قرار گرفته است:

عده ای او را « کیم کارداشیان » پاکستان می نامیدند. او در کشورش به چهرۀ مشهور شبکه های اجتماعی تبدیل شده بود. پدیده ای که عده ای آنرا  «سلبریتی های برخاسته از شبکه های اجتماعی» و عده ای دیگر «سلبریتی های کوچک» micro celebrity می نامند. اینها در مقابل سلبریتی های شناخته شدۀ سینما و تلویزیون قرار می گیرند. اسم واقعی اش فوزیه عظیم ولی در شبکه های اجتماعی  « قندیل بلوچ » بود. در آخرین روزهای قبل از قتل اش، در فیسبوک حدود 750 هزار و در اینستاگرام حدود 50 هزار طرفدار داشت. قندیل بلوچ با تلفن همراه، در حالت های مختلف عکس ها و فیلم هایی از خودش می گرفت و در صفحات شخصی اش به اشتراک می گذاشت؛ فعالیتی که برخی آنرا " ارتش یکنفره" می نامند چرا که بر خلاف بازیگران مشهور سینما و تلویزیون که روابط عمومی شان توسط یک تیم حرفه ای کنترل و مدیریت می شود، همۀ کارها توسط خود شخص انجام می شود. ابزار مورد نیاز هم عبارت است از یک تلفن همراه و اتصال به اینترنت و کمی مهارت در کار با شبکه های اجتماعی! او هر روز عکس های پروفایل اش را عوض می کرد. کم کم وارد عرصه مد شد و به همین دلیل توجهات بیشتری را به خود جلب کرد. ولی باز هم عمدتا از طریق شبکه های اجتماعی خودش را معرفی می کرد. قندیل بلوچ خودش، شهرت خودش را ذره ذره می ساخت. بر خلاف بازیگران مشهور پاکستان، او هیچ اسپانسر یا مدیر برنامه ای نداشت و تکیه اش صرفا بر شبکه های اجتماعی بود. گهگاه از طریق همین شبکه های اجتماعی به مواضع سیاست مداران کشورش هم می تاخت. « ممنون حسین» رئیس جمهور پاکستان از جوانان خواست تا در روز والنتاین جشنی نگیرند چون با فرهنگ پاکستان مناسبتی ندارد. قندیل در صفحه اش نوشت: "شما نمی توانید مردم را از دوست داشتن همدیگر منع کنید. تنها سیاست مداران احمق و بی مایه می توانند اینگونه سیاست ورزی کنند." برادرش می گوید که دوستانش مدام عکس های خواهرش را دست به دست به هم نشان می دادند و او از خجالت یا باید خودش را می کشته یا خواهرش را، و در نهایت تصمیم دوم را می گیرد. وسیم بلوچ خواهرش را خفه می کند. وسیم گفت که "دختران متولد می شوند تا در خانه بمانند و با اطاعت از سنت های خانوادگی، مایۀ عزت و سربلندی خانواده شوند ولی خواهر من چنین نکرد"

شبکه های اجتماعی و جامعه پذیری سیاسی

این نوشته ام امروز در روزنامه شرق منتشر شده است:

«جامعه­ پذیری» فرایندی است که طی آن افراد مهارت های زندگی در جامعۀ خود را کسب می کنند. به بیانی دیگر، در این فرایند نهادهای مختلف اجتماعی تلاش می کنند تا هنجارها و ارزش های حاکم بر جامعه را به فرد منتقل کنند تا بدین طریق او بتواند شیوه زندگی در جامعه را فراگیرد. « جامعه پذیری سیاسی» به فراگیری ارزش ها و هنجارهای سیاسی اشاره دارد. آموزش « فرهنگ سیاسی » هر جامعه شامل نگرش ها و رفتارهای سیاسی؛ هدف اصلی جامعه پذیری سیاسی قلمداد می شود. به این دلیل از جامعه پذیری سیاسی به عنوان « فرایند» یاد می شود که نقطه پایانی بر آن متصور نیست و می تواند از کودکی تا سالمندی را دربرگیرد. این بدان معنی است که فرد از زمانی که دورۀ کودکی خود را در خانواده می گذارند در معرض آموزش های مستقیم و غیرمستقیم والدین خود در زمینۀ ارزش های سیاسی قرار دارد. این فرایند با ورود به نهادهای آموزشی شکل جدی­تری به خود می گیرد چرا که در این مرحله آموزش رسمی و مستقیم ارزش های سیاسی توسط نهادهای رسمی آغاز می گردد. در مجموع، افراد بر حسب دوره های مختلف سنی نظیر کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و سالمندی در معرض آموزش های مستقیم و غیر مستقیم نهادها و عوامل مختلف جامعه­پذیری قرار می گیرند.